SIGILLA vel SIGNA

SIGILLA vel SIGNA

dicuntur Vittuvio, l. 9. c. 6. quae Suetonius Neron. c. 56. icunculas, Glossae Philoxeni Sigillaria, Graeci Νευρόςπαςτα, apud A. Gellium l. 14. c. 1. i. e. nervis tracta, sive sidiculis mota; vocant: Simulacra videl. sive statuae cubitales palmaresve, humanam staturam praeferentes, quarum vel singula vel universa membra certis nervis et fidiculis ita movebantur et trahebantur, ut vivere, moveri atque adeo obambulare viderentur, humanasque actiones fere omnes, praeter sermonem, repraesentarent. Ad cuiusmodi Simulacra alludens Horat. ait Satyr. 7. l. 2. v. 81.

Tu, mihi qui imperitas, aliis servis miser, atque

Duceris, ut nervis alienis mobile lignum.

Exeogitata talia neurospasta, in Dionysii sacris in Aegypto, atque a mulieribus vicatim circumferri solita fuisse, tradit in Euterpe Herodot. Ἀντὶ δὲ φαλλῶν ἀλλά σφι ἐςτὶν ἐξευρημένα ἵ???ον τε πηχυαῖα ἀγάλματα νευρόςπαςτα, τὰ περιφορέουσι κατα κώμας αἱ γυναῖκες. Meminit eorundem Lucian. de Dea Syra, ubi idem, quod de Aegyptiis modo monitum, apud Graecos quoque in sus fuisse scribens, icunculas e ligno fuisse ait, bene vasatas, quae turpitudo fuit sacerrimorum istorum Sacrorum. Quid haec sibi voluerint, indigitat Arnob. contra Gent. l. 6. Deos esse Sigillaria ipsa censetis: et alibi eôd. l. ubi ea Sigilliola vocans, ait, In sigilliolis parvulis contrahere se Deos, et alieni ad corporis similitudinem coarctare. Sed et extra Sycrorum usum, in conviviis adhibebantur, oblectationis ergo, et quidem pro ditioribus; argenteae hae figurae erant, uti Petronius docet: Potantibus ergo et accuratissimas nobis lauticias mir antibus, larvam argenteam attulit servus sic aptam, ut articuli eius vertebraeque locatae in omnem partem siecterentur. Hanc cum super mensam semel iterumque abiecisset et catenatio mobilis aliquot figur as exprimeret etc. Qui ea conficiebant, et vulgo exhibebant, inde Νευροςπάςται dicti sunt, ut liquet ex Aristot. de Mundo, ubi elegans horum simulacrorum descriptio additur; verba Appuleius sic reddit, Etiam illi, qui in ligneolis hominum siguris gestus movent, quando filum membri, quod agitari solet, traxerint, torquebitur cervix, nutabit caput, oculi vibrabunt, manus ad ministerium praesto erunt; nec invenuste totus videbitur vivere Hinc ductus Sigillarius, Tertullian. advers. Valentin. c. 18. A' qua occultô nihil sentiens, et velut sigillariô extrinsecus ductu, in omnem oper ationem movehatur. Item motus Sigillarius eidem, de Anima c. 6. Velut sigillariô motu superficiem intus agitante. Sic et apud Imperatorem Marc. Antoninum l. 8. de Se ipso, legimus, Σιγιλλάρια νευροςπαςτούμενα, i. e. Sigilla verticillis mota: qui et saepius verbô νευροςπαςτεῖςθαι utitur, pro motu alieno, Neurospatorum more, non suâ sponte, moveri. Vide Iac. Oiselium ICtum Notis in A. Gellium l. 14. c. 1. et infra Sigillaria Coeterum Sigillum, pro Annulo seu Gemma signatoria, frequenti in usu est. vel potius, pro aposphragismate seu symbolo Gemmae insculpto, quemadmodum Sphinge Augustus, Rana Maecenas, Quadrigâ Plinius Iunior praecipuae apud Traianum auctoritatis, literas signâsse leguntur, Vide Fortun. Licetum Gemmar. Annular. Schem. 27. c. 114. Sic literae rubrô Sigillô et sericô munitas conchaeque sanguine pictas, proprias fuisse Imperatorum Constantinopolitan. legimus apud Nicetam Choniatem de gestis Manuelis l. 1. fere initio et Georg. Logothetam in Chron. Constantinop. Vide quoque in voce Bulla. Nec non hîc passim, ubi de Annulo Signatorio, Sigillo Pensili, Signandi ritu etc.